اسید سولفوریک 98 درصد مرک از گوگرد تولید می شود. دی اکسید گوگرد ابتدا از سوزاندن گوگرد مذاب در مجاورت هوا بدست می آید.
سپس دی اکسید گوگرد در حضور کاتالیزور پنتوکسید وانادیم به تری اکسید گوگرد تبدیل می شود.
تری اکسید گوگرد به دست آمده در بازیافت اسید سولفوریک غلیظ در یک برج جذب جذب می شود. نیروگاه‌هایی که قبلاً نصب شده‌اند و واحدهای کوچک‌تر کارخانه‌های اسید سولفوریک از یک فرآیند جذب استفاده می‌کنند که بازده تبدیل 96-98٪ دارد.
کارخانه‌های بزرگ جدید تولید اسید سولفوریک در حال حاضر هر روز از فرآیند جذب مضاعف تبدیلی دوگانه (DCDA) استفاده می‌کنند. فرآیند DCDA می تواند بالاتر از 99٪ راندمان تبدیل را درک کند.
اثرات مصرف خوراکی اسید سولفوریک به اندازه استنشاق بد است. بلع ممکن است باعث مسمومیت سیستماتیک با اسیدوز شود که می تواند کشنده باشد.
همچنین می تواند باعث آسیب دائمی شدید به دستگاه گوارش و دستگاه گوارش شود. مصرف طولانی مدت یا مکرر آن رایج نیست زیرا اولین مصرف معمولا آخرین است.
شناخته شده است که استنشاق مزمن علاوه بر خونریزی بینی، فرسایش دندان ها، درد قفسه سینه و برونشیت باعث آسیب کلیه و ریه ها می شود.
تماس پوست یا چشم با اسید سولفوریک می تواند مخرب باشد. سوختگی های ایجاد شده مشابه و اغلب بدتر از سوختگی های ناشی از اسید هیدروکلریک است.
چیزی که اسید سولفوریک را بسیار خطرناک می کند واکنش گرمازا آن با آب است. هنگامی که محلول به آب یا رطوبت وارد می شود، با آب واکنش می دهد و یون هیدرونیوم ایجاد می کند.
این واکنش باعث آزاد شدن مقادیر زیادی گرما در محیط می شود. این واکنش آنقدر قوی است که اسید سولفوریک غلیظ می تواند کاغذ را به خودی خود زغال کند (شکل 6.10 را ببینید).
تماس مکرر با پوست باعث درماتیت می شود و تماس مکرر با چشم می تواند مشکلات بینایی دائمی ایجاد کند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.