از زمان های بسیار قدیم، درخت انجیر پرسی به دلیل میوه های (کاذب) آن به همین نام، بسیار شیرین، گوشتی و لذیذ، که کنجکاوی حشرات و پرندگان را نیز به خود جلب می کند، مورد استقبال قرار گرفته است.
انجیر پرسی گیاهی خشک‌دوست است، بنابراین با محیط‌های خشک با آب و هوای گرم و خشک سازگار است و به همین دلیل مختص مناطق نیمه گرمسیری و معتدل است.
به نظر می رسد درخت انجیر پرسی بومی آسیای صغیر است، دقیقاً در منطقه ای به نام Caria: جای تعجب نیست که دو جمله ای گیاه شناسی که به میوه اشاره دارد، Ficus carica، دقیقاً به منطقه منشاء گیاه اشاره دارد.
درخت انجیر پرسی یک گونه درختی متعلق به خانواده Moraceae است: از جنس Ficus، هر دو گونه F. carica sativa و F. carica caprificus، به ترتیب انجیر پرسی اهلی (انجیر پرسی واقعی یا گیاه ماده) و انجیر پرسی وحشی (caprifico یا، به سادگی، گیاه نر).
پس از تجزیه و تحلیل مختصری از خصوصیات عمومی گیاه انجیر پرسی، ویژگی های گیاه ماده و نوع نر آن را با جزئیات بیشتری تجزیه و تحلیل خواهیم کرد.
اگر فقط گلهای ماده در درخت انجیر پرسی ماده به دنیا می آیند، در نر علاوه بر ماده بودن گلها نیز نر هستند. میوه های تولید شده خوراکی نیستند. انجیر پرسی نر وظیفه تولید گرده را دارد.
لقاح توسط یک حشره خاص انجام می شود.
همانطور که دیدیم، انجیر پرسی یک گیاه معمولی خشکی گیاهی است. بنابراین، هنگامی که دما به زیر 10 درجه سانتیگراد زیر صفر می رسد، به احتمال زیاد گیاه می میرد.
اگرچه انجیر پرسی به راحتی با خاک ها و مناطقی که در آن کاشته می شود سازگار می شود، اما عاشق خاک های رسی و شنی است، برعکس انجیر پرسی از زمین هایی با درجه رطوبت بالا رنج می برد.
انجیر پرسیهای خشک شدههمانطور که دیدیم، انجیر پرسی یک گیاه معمولی خشکی گیاهی است. بنابراین، هنگامی که دما به زیر 10 درجه سانتیگراد زیر صفر می رسد، به احتمال زیاد گیاه می میرد.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.