همتنطور که می دانید مواد شوینده لباسشویی مدرن شامل مواد شوینده خانگی (هیپوکلریت سدیم) نمی شوند.
مواد شوینده لباسشویی معمولاً ترکیبات افزودنی پایدار پراکسید هیدروژن هستند، مانند پربورات سدیم و پر کربنات سدیم، اینها به عنوان جامد غیرفعال هستند اما پس از قرار گرفتن در معرض آب، پراکسید هیدروژن را آزاد می کنند.
اهداف اصلی مواد شوینده در ترکیه لکه های آلی قابل اکسید شدن هستند که معمولا منشا گیاهی دارند (مانند کلروفیل، رنگ های آنتوسیانین، تانن ها، اسیدهای هیومیک و رنگدانه های کاروتنوئید).
پراکسید هیدروژن در دمای کمتر از 60 درجه سانتیگراد به عنوان مواد شویند به اندازه کافی فعال نیست، که به طور سنتی شستشوی گرم را معمول می کرد.
توسعه فعال‌کننده‌های مواد شویند در دهه‌های 1970 و 80 باعث شد دمای شستشوی خنک‌تر موثر باشد.
این ترکیبات، مانند تترا استیل اتیلن دی آمین (TAED)، با پراکسید هیدروژن واکنش داده و اسید پراستیک تولید می‌کنند که یک مواد شویند حتی موثرتر است، به ویژه در دماهای پایین‌تر.
استفاده از آنزیم ها برای لباسشویی در سال 1913 توسط Otto Rohm معرفی شد.
اولین آماده سازی عصاره پانکراس بدست آمده از حیوانات ذبح شده بود که در برابر مواد قلیایی و مواد شوینده ناپایدار بود. تنها در اواخر قرن با در دسترس بودن آنزیم های باکتریایی مقاوم در برابر حرارت، این فناوری به جریان اصلی تبدیل شد.
آنزیم ها برای تخریب لکه های سرسخت متشکل از پروتئین ها (شیر، کاکائو، خون، زرده تخم مرغ، علف)، چربی ها (شکلات، چربی ها، روغن ها)، نشاسته (لکه های آرد و سیب زمینی) و سلولز (فیبریل های پنبه آسیب دیده، سبزیجات و میوه ها) مورد نیاز هستند. لکه ها).
هر نوع لکه به نوع متفاوتی از آنزیم نیاز دارد: پروتئازها (ساویناز) برای پروتئین ها، لیپازها برای گریس ها، α-آمیلازها برای کربوهیدرات ها و سلولازها برای سلولز.
گلیکوزیدها دارای یک قند به عنوان گروه سرآب دوست بدون بار خود هستند. به عنوان مثال می توان به اکتیل تیوگلوکوزید و مالتوزیدها اشاره کرد. شوینده های سری HEGA و MEGA مشابه هستند و دارای الکل قند به عنوان گروه سر هستند.
دیدگاه شما با موفقیت ثبت شد.